Het C’tje in de titel slaat in dit geval niet op de kleur grijs; volgens de Copyright Wetgeving zijn ideeën en feiten – zoals de kleur grijs – namelijk niet onderworpen aan Copyright. Wat duidelijk werd in de presentatie die Maarten Brenkerink ons gaf; Copyright is opgebouwd een skelet van wetten en regel gevingen die vaak verbonden zijn aan flexibele, multi-interpreteerbare en bediscusieerbare begrippen als ‘interests of society’, ‘reasonable interest’ en ‘moral rights’. De 70 jaar durende houdbaarheidsdatum van de Copyright lijkt één van de weinige richtlijnen waar niet over te twisten valt.
Archief materiaal en bestaande media zijn vaak de aanleiding en/of context waarbinnen ik mijn werk maak. Van (letterlijke) screenshots van films*, gepubliceerde citaten uit kranten tot foto’s uit persoonlijke archieven. Mijn rol als auteur is daardoor ook deels dat van een curator; het samenstellen van bestaand materiaal met nieuw, ‘eigen’ werk. Bronvermeldingen van de bestaande media die ik opneem in mijn projecten zijn meestal met inhoudelijke overweging, maar met in mijn achterhoofd ook strevend naar het meest legale / minst illegale.
Daarnaast blijft daarin voor mij vaak ook een ethische vraag echoën; in hoeverre is een werk van mij als deze over het ‘werk’ van een ander individu gaat? Misschien is dat nu juist de interessante balans tussen inspiratie en het gebruik maken van het werk van een ander. Zolang dit goed gaat hoeven er ook geen rechtszaken gespannen te worden en voelt niemand zich gebruikt.
Het grijze gebied van de copyright ligt in ieder geval aan de voeten van de (onbekende) kunstenaar, het is eindeloos en ligt vol nuances en mogelijkheden. Gelukkig werkt het met de Creative Commons Licences een stukje anders; de voorwaarden zijn zelfs in simpele symbolen verwerkt, waarin je de levels van ‘openheid’ makkelijk kunt aflezen. Het materiaal kun je dus – binnen de kaders van de CC licence – eigen maken.
* zie afbeelding: Screen-shot Start Trek Vl
Comments are closed.